Καλοκαίρι στο Χειμώνα. Πρελούδιο

Δεύτερο μπλογκ ταξιδιωτικής - ερευνητικής φύσης. Μετά το www.stavrostonga.blogspot.com στο παρόν. Ο λόγος; Η έρευνα πεδίου για το διδακτορικό μου που αφορά σε γενικές γραμμές την εξεύρεση λύσεων για την προσαρμογή στη κλιματική αλλαγή, ιδαίτερα στα νησιωτικά κράτη του Νοτίου Ημισφαιρίου που για μια σειρά από λόγους είναι πιο ευάλωτα. Άλλος ένας που θα σώσει το πλανήτη θα προσθέσει κάποιος. Ίσως όχι, αλλά τουλάχιστον θα βοηθήσω στο να μάθουμε πως μπορούμε να ζούμε με το πρόβλημα...

Πριν από περίπου ένα χρόνο τον Οκτώβριο του 2010 πέρασα ένα μήνα στα Νησιά Τόνγκα στο Νότιο Ειρηνικό. Εμπειρία ζωής; Σαφώς. Βοήθησε στην έρευνά μου; Σαφέστατα. Το διασκέδασα; Χμμμ...

Ταξίδια σαν αυτά δοκιμάζουν τα όρια και τις αντοχές σου. Ζεις έντονα την κάθε στιγμή αλλά εκτός από ένα κολαζ από υπέροχες εικόνες σου μένει ένα κράμα σωματικής και ψυχικής κόπωσης που δεν το ξεπερνάς ποτέ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν το πρώτο μου υπερατλαντικό ταξίδι (για την ακρίβεια διέσχισα και ειρηνικό και Ατλαντικό) σε μια χώρα αυταρχική, δεσποτική όπου είχε λήξει λίγους μήνες πριν ο στρατιωτικός νόμος. Άμεση συνέπεια ο μικρός βαθμός τουριστικής ανάπτυξης και άρα η απουσία ιδιαίτερης ζωής ειδικότερα τη νύχτα.

Η ημέρα ξεκινούσε στις 06.30 με τους πετεινούς (!!!) και τελείωνε νωρίς το βράδυ. Αυτά στην αρχή, γιατί μετά τις πρώτες δυνατές βροχές ο ύπνος τη νύχτα δυσκόλεψε....κατσαρίδες, ιπτάμενοι τερμίτες και άλλα είδη έκαναν τη νύχτα μέρα κυριολεκτικά και το Αυστραλέζικο Baygon ονόματι Morten την παρακοιμωμένη μου!!!

Ναι αλλά οι εξωτικές παραλίες; Ο χαλαρός ρυθμός της ζωής; Η φιλοξενία των ντόπιων;

και απαντώ: δεν υπάρχουν παράδεισοι!!Ναι, βρέθηκα σε παραλία που έχετε δει μόνο σε background στην επιφάνεια εργασία σας...είναι υπέροχα. Αυτό που κανένας δεν θα σας πει, είναι ότι δεν μπορείτε να κολυμπήσετε γιατί συνήθως μετά την αμμουδιά ο βυθός είναι γεμάτος κοράλλια και θα κοπείτε, δεν μπορείτε να ξ ανοιχτείτε λόγω των ρευμάτων και των καρχαριών, δεν μπορείτε να αράξετε με τις ώρες γιατί κάθε τρεις και λίγο πέφτει και από μια τροπική μπόρα...και δεν πήγα και στην περίοδο των βροχών!!!

Θα επανέλθω στα Τόνγκα σε επόμενη ανάρτηση σε ένα κείμενο - γέφυρα για τα δύο μπλογκς μου. Ονόμασα το παρόν Καλοκαίρι στο Χειμώνα για δυο λόγους. Ο πρώτος και ο πιο προφανής είναι γιατί φεύγοντας από το χειμώνα θα φτάσω στο αιώνιο καλοκαίρι της Καραϊβικής. Ο δεύτερος και μεταφορικός είναι η απόδραση από το βαρύ χειμώνα της σημερινής Ελλάδας της μιζέριας και των αδιεξόδων σε ένα ιδεατό καλοκαιρινό σκηνικό με εξωτικές αποχρώσεις που όμως ξέρω από την αρχή ότι δεν υπάρχει. Νιώθω σαν του ρομαντικούς που είχαν στήσει ολόκληρη μυθολογία για τα Κύθηρα με αφορμή το γνωστό πίνακα του Watteau L' Embarquement pour l' ile de Kythere ο οποίος απεικονίζει το άπιαστο, το ουτοπικό...